افزایش کارایی PCB: نقش تعیین کنندگان مرجع

در حوزه طراحی و ساخت PCB، داشتن یک طرح برچسب گذاری و شناسایی ثابت برای قطعات الکترونیکی ضروری است. این ارتباط بدون ابهام، مونتاژ دقیق و نگهداری کارآمد را تضمین می کند. سنگ بنای این طرح در تعیین کننده های مرجع نهفته است، که کدهای الفبایی هستند که به طور منحصر به فرد به هر عنصر روی PCB مرتبط می شوند.

این نشانگرها، که معمولاً ترکیبی از حروف و اعداد هستند، وزن قابل توجهی در تعیین دقیق اجزای مختلف مانند مقاومت ها، خازن ها، کانکتورها و غیره دارند. درک و استفاده از این نشانگرهای مرجع برای طراحان، مونتاژکنندگان و نگهدارنده‌ها اساسی است و یک واژگان جهانی را برای پیمایش میدانِ پیچیده عناصر الکترونیکی روی PCB ارائه می‌دهد.

تعیین کننده مرجع در PCB چیست؟

در طراحی مدارهای PCB، یک برچسب متمایز که به عنوان نشانگر مرجع نمایش داده می شود، به هر عنصر الکترونیکی، اتصال دهنده یا واحد الکتریکی موجود در برد مدار چاپی، اختصاص داده می شود. این نشانگر متمایز، به طور کلی ترکیبی از حروف و اعداد است که نقش تعیین و ارجاع منحصر به فرد هر جزء را در طراحی PCB دارد. این سیستم به عنوان یک سیستم مهم طبقه بندی است که در مراحل طراحی و تولید PCBها برای کنترل و تعیین دقیق و شناسایی اجزاء ، مورد استفاده قرار می گیرد. این برچسب منحصر به فرد معمولاً بر روی PCB حک می شود و بخش مهمی از سوابق طراحی را تشکیل می دهد.

چرا تعیین کننده های مرجع مهم هستند؟

تعیین کننده های مرجع در زمینه طراحی و تولید برد مدار چاپی به دلیل عوامل مختلف، اهمیت زیادی دارند:

نام مرجع قطعات الکترونیکی چیست؟

کدهای استاندارد شده که به عنوان تعیین کننده مرجع مشخص می شوند برای برچسب زدن و شناسایی مشخص اجزای مختلف الکترونیکی استفاده می شوند. در ادامه، مجموعه ای از نام های مرجع رایج برای قطعات الکترونیکی ارائه شده است:

این نام‌گذاری‌های مرجع نقش حیاتی در کمک به مهندسان و تکنسین‌ها در شناسایی و مدیریت بدون زحمت اجزای مختلف موجود بر روی برد مدار چاپی PCB  دارند. این موضوع به نوبه خود فرآیندهای طراحی، مونتاژ و نگهداری را تسهیل می کند.

تعیین کننده مرجع برای کانکتورها چیست؟

شناسه کانکتورها در مدارهای الکترونیکی ، به طور معمول حرف “J”  را می پذیرد. “J”  نشان دهنده یک جزء است، خواه یک اتصال دهنده یا جک باشد. این کانکتورها در ایجاد پیوندهای الکتریکی و امکان اتصال اجزای مختلف در یک سیستم الکترونیکی نقش اساسی دارند. نشانگر مرجع  “J” با یک مقدار عددی جداگانه یا ترکیبی از حروف الفبایی، با هدف تمایز بین عناصر اتصال دهنده متعدد موجود در PCB ، جایگزین می‌شود. به عنوان مثال، “J1″، “J2″، “J3” و … نشان دهنده تمایز کانکتورها بر روی برد مدار چاپی است.

تفاوت P و J در تعیین کننده مرجع چیست؟

در تعیین کننده های مرجع، حروف  P و J دارای مفاهیم متمایز هستند که برای طبقه بندی انواع مختلف قطعات ، به ویژه اتصالات، در مدارهای الکترونیکی کاربرد دارند.  P  به طور کلی نشان دهنده  Plug یا  Header است. این حرف، نشان دهنده اتصالات یا عناصر نر است که به یک عنصر یا سوکت دیگر وارد یا وصل شده اند و شامل پین‌های نر، شاخه‌ها، هدرها یا عناصر اضافی است که از طریق وارد کردن به یک پریز یا سوکت مربوطه، اتصال برقرار می‌کنند. این درحالیست که J معمولاً به معنای “جک” یا “ریسپتکل” است که بیانگر کانکتورها یا عناصر ماده است که کانکتورها یا دوشاخه های نر را می پذیرند و شامل سوکت ها، پریزها، یا کانکتورهایی هستند که با دوشاخه های نر ارتباط برقرار می کنند.

استاندارد IEEE برای تعیین کننده های مرجع چیست؟

استاندارد تثبیت شده IEEE در مورد تعیین کننده های مرجع، IEEE Std 200-1975 است که عنوان «تعیین مرجع استاندارد برای قطعات و تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی» را دارد. این استاندارد خاص، راهنمای گسترده ای را در مورد تخصیص تعیین کننده های مرجع برای قطعات مختلف الکتریکی و الکترونیکی مورد استفاده در تجهیزات و سیستم ها ارائه می دهد. هدف اصلی این استاندارد، ایجاد یک سیستم متحدالشکل برای تعیین اجزاء و ساختار مدار و در نتیجه ، یکنواختی و شفافیت در سوابق مهندسی است.

استاندارد IEEE Std 200-1975 آرایه وسیعی از قطعات از جمله مقاومت ها، خازن ها، سلف ها، دیودها، ترانزیستورها، کانکتورها، مدارهای مجتمع و تعداد بیشماری دیگر را در بر می گیرد. این استاندارد، اصول و سنت هایی را برای نسبت دادن تعیین کننده های مرجع متمایز به هر یک از انواع اجزا تعیین می کند، بنابراین ارتباطات کارآمد و ثبت سوابق را در حوزه مهندسی برق و الکترونیک تسهیل می کند.

استفاده از تعیین کننده های مرجع  در نرم افزار Altium

برای تخصیص نشانگرهای مرجع در Altium، این دستورالعمل ها را رعایت کنید:

1-. Altium Designer را باز کنید و به پروژه چیدمان PCB که قصد دارید در آن ، تعیین کننده های مرجع را مشخص کنید، بروید.

2-. مؤلفه(هایی) را که می خواهید تعیین کننده های مرجع به آنها اختصاص دهید، انتخاب کنید. در صورت نیاز، می‌توانید چندین مؤلفه را با کلیک کردن و کشیدن کادر انتخاب، انتخاب کنید.

3-. روی مؤلفه(های) انتخاب شده کلیک راست کرده و منوی  Properties را انتخاب کنید. فشار دادن کلید  P روی صفحه کلید نیز این کار را انجام می دهد.

4-. قسمت  Designator را در پانل Properties ظاهر شده، پیدا کنید. در اینجا، می توانید تعیین کننده مرجع انتخابی را برای مؤلفه(های) انتخاب شده وارد کنید. تعیین کننده (های) مرجع مناسب برای جزء(های) انتخابی را وارد کنید.

5-. تغییرات را با کلیک بر روی دکمه OK و بستن پانل Properties ذخیره کنید.

6-. برای اعمال تعیین‌کننده مرجع در طرح‌ PCB، فایل طرح‌ PCB را ذخیره کنید.